Het interculturele Huis, eenheid in diversiteit

Is het mogelijk om een ruimte te creëren waar mensen met verschillende culturele achtergronden, tradities en geloofsovertuigingen samen kunnen komen om hun geloof te belijden? Een sacrale ontmoetingsplek, waar confrontatie, contrast, respect en acceptatie tegelijkertijd plaats kan vinden?

Maastricht, 21 januari 2013

De laatste jaren wordt er in Nederland op politiek niveau veel gedebatteerd over integratie, segregatie, naturalisatie, immigratie en het al dan niet functioneren van onze multiculturele samenleving. Het interculturele Huis functioneert als platform om daadwerkelijk een link te genereren tussen verschillende bevolkingsgroepen, het negatieve omzetten naar iets positiefs met het besef dat culturen en tradities zich vermengen waardoor de maatschappij meer dan ooit tevoren in beweging is.
 

Het Geloof

De oorspronkelijke betekenis van religie stamt af van het Latijnse woord ‘religare’, wat ‘verbinden’ of zelfs opnieuw verbinden betekent. De hoofdgedachte achter Het interculturele Huis is een plaats van ontmoeten, door eenheid in diversiteit. Om dit project te realiseren heb ik mij gefocust op de overeenkomsten tussen de vijf grootste religies van ons land: “Jodendom, Christendom, Islam, Hindoeïsme en het Boeddhisme.” Naast het bezoeken van verschillende sacrale bouwwerken hebben de gesprekken die ik met gelovigen heb gevoerd, mij bewust gemaakt van het feit dat de enige manier om als architect verschillende religies bij elkaar te brengen, begint bij het respecteren dat het geloof voor mensen een bewuste en weloverwogen keuze is. Uit respect voor de diepere betekenis van religie heeft dit niet geresulteerd in één algemene ruimte, maar in vijf afzonderlijk van elkaar gepositioneerde gebedsruimten, die het ‘solide’ basement vormen van het project. Deze vijf solide ruimten staan met elkaar in verbinding door een ‘vloeibare’ ruimte waarin de gemeenschappelijke functies zoals eten & drinken en lezen & leren zijn ondergebracht. Deze verbindende ruimte vormt de sleutel tot kennismaking, ontdekking en eenheid.

Lichtstudie

Om tot de essentie van elke gebedsruimte te komen, heeft het observeren van de binnenruimte, de lichtinval en de oriëntatie van sacrale bouwwerken tezamen met mijn zoektocht naar het typische ‘oer’ gebouw van elke religie, tot een gereduceerd inzicht geleid. Enkele citaten uit Louis Kahn’s (1901-1974) ‘Silence and Light’ hebben mij geïnspireerd om mezelf af te vragen: “Hoe kan ik de essentie van Het interculturele Huis aanduiden met de belangrijkste schepper van ruimte: licht?” Architectuur heeft geen bestaan zonder licht, niets heeft een bestaan zonder licht. Met deze gedachten over licht, als schepper van al wat bestaat, heb ik de essentie van elke afzonderlijke gebedsruimte tot uitdrukking gebracht middels licht dat van bovenaf neerstrijkt. Om wezenlijke ‘eenheid’ te simuleren zijn alle gebedsruimten van gelijke afmetingen en geconstrueerd uit hetzelfde materiaal. Het is enkel de modificatie van het licht binnenin deze ruimten dat uitdrukking geeft aan de essentie van elke religie.

Groene Hart

De gekozen locatie voor dit project ligt midden in het poldergebied van het Groene Hart, centraal gelegen tussen de vier grootste steden van ons land (metropoolregio Randstad). Met het besef dat religie wordt gevoed door de binnenkant, het innerlijke, liggen de gebedsruimten verzonken in het aardoppervlak. Geïnspireerd door de manier waarop het polderlandschap is ingesneden, is de route naar het gebouw de fysieke vertaling geworden van de innerlijke reis die men moet verwezenlijken om tot het innerlijke zelf te komen. Het uitgestrekte, vlakke landschap achterlatend, wordt de bezoeker langzaam door de buitenring meegenomen naar de lager gelegen hoofdentree van het project. Een enkele doorsteek geeft toegang tot de binnenring van het project alwaar het centrale hart zich openbaart. Een centraal ontmoetingsplein waar de zorgvuldig georiënteerde toegangsdeuren naar de verschillende gebedsruimten zichtbaar worden.

De Ziel

Na het openen van eender welke toegangsdeur, ontluikt een donkere en aardse sfeer alwaar het witte solide volume, als herkenbaar verlengstuk van de landmark in het polderlandschap, wordt omringt door neerwaarts strijklicht en een heldere waterlijn. Het water, als belangrijkste element voor alle leven, is van grote betekenis binnen elke religie en begeleidt de bezoeker op zijn route naar de kern van het project. Naarmate de rondgang langs het monolitische volume vordert, wordt de ruimte steeds hoger en lichter van aard om uiteindelijk de heldere lichtinval te ontdekken, die versterkt wordt door de sereen witte wanden en vloer in de kern. Een ruimte waar de puurheid, het reine van de innerlijke ziel wordt blootgelegd. Licht van de Ziel, router naar innerlijke identiteit.
 
Nominatie Euregionale Architectuur Prijs 2013.
Publicatie De Limburger, 08 juni 2013.

Afstudeervoorstel 2011.
Afstudeerplan 2011.
Afstudeeronderzoek 2011-2012.
Afstudeerconcept 2012.
Groenlicht 2012.
Examen 21 januari 2013.

Realisatie is een van mijn grootste dromen!
AA3_veenpolder.jpgAA3_luchtfoto-vogelvlucht.jpgAA3_impressie-01.jpgAA3_knoop.jpgAA3_buitenring.jpgAA3_binnenring.jpgAA3_doorsnede.jpgAA3_doorsnede-fragment.jpg
AA3_plattegrond-n2.jpgAA3_plattegrond-n2-fragment.jpgAA3_gipsmodel.jpgAA3_earth-low.jpgAA3_earth-high.jpgAA3_synagoge.jpgAA3_lumen-soul.jpgAA3_lumen-womb.jpg