Het Big Tiny interview
Lonnie Koken, onderdeel van de werkgroep Project Tiny House is een praktische idealist. Als holistisch architect en als mens is ze op sociaal-maatschappelijke missie. In dit interview vertelt ze haar verhaal, deelt ze haar visie, ontdekken we wat haar grootste droom is en komen we te weten hoe ze zélf wil wonen en leven in de toekomst.
Wie ben je en wat doe je?
“Mijn naam is Lonnie Koken en ik ben holistisch architect. Ik help en adviseer mensen hoe ze met minimale middelen maximale ruimte-beleving kunnen ervaren. De term holistisch is op meerdere manieren uit te leggen. Als ik het heel simpel uitleg, dan betekent het dat wanneer ik bij jou iets aan de achterdeur wil veranderen, ik dat niet kan doen zonder ook de voordeur te bekijken. Het één kan in mijn beleving niet los gezien worden van het ander, het vormt een geheel.”Hoe vlieg jij een ontwerpproces aan?
“In het ontwerpproces kijk ik in de basis naar 3 elementen die sterk samenhangen: woonbehoeften, omgeving en het object zelf. In die volgorde, een goed ontwerp begint bij een gesprek over de levensstijl en de behoeften. Wat is je favoriete plek in huis? Waar ben je het meest? Waarom heb je deze locatie gekozen? Welke andere factoren wegen mee, bijvoorbeeld het ecologische aspect? Iedereen is anders, elke wijk en regio verschilt. Met het ontwerp speel ik daarop in, door de omgeving mee te wegen, door ruimte-indeling, kleur- en materiaalgebruik enz. ‘Lege dozen opleveren of een serie identieke gebouwen neerzetten’, levert géén integraal plan op, simpelweg omdat de gebruiker en daarmee de vraag, altijd verschillend is.”Wat drijft jou als ontwerper?
“Ik ben sociaal-maatschappelijk gedreven. Enerzijds wil ik met al mijn projecten meer de bio-ecologische kant op. Verantwoord bouwen, circulair ontwerpen. Huizen bouwen is grondstoffen uit de aarde halen. Als we een gebouw ontwerpen zou dat eigenlijk cradle-to-cradle of bio-ecologisch moeten, om zodoende meer in eenheid met de aarde te kunnen leven. Anderzijds vind ik het interessant om het sociale aspect te onderzoeken. Ontwerpen is in dialoog zijn, je bent als ontwerper en als mens altijd in interactie: met elkaar, je omgeving en je woonobject. Vaak pas wanneer ik een ontwerp laat zien realiseren mensen zich wat ze eigenlijk wel of niet willen. Of waar hun persoonlijke prioriteiten liggen.”Noem eens een voorbeeld
“Onlangs werkte ik met een echtpaar dat het ecologische aspect vooropstelde. Ze wilden vooral een energie-neutrale woning, onder andere door te werken met zonnepanelen. Ze hebben een mooie grote kavel op het oog die ze mede willen aankopen voor het uitzicht. In het ontwerp is de oriëntatie ten opzichte van de zon van belang, waar ontwerp ik welke ruimtes. Dit bepaalt ook waar de ramen in het huis komen, omdat je daar de meeste warmte verliest. Dat had in dit geval grote gevolgen voor het uitzicht. Uiteindelijk moest het hele ontwerp om want het uitzicht bleek van grotere waarde dan het ecologische aspect.”Is dat niet frustrerend?
“Soms. Ik realiseer me dat ik veel wil maar ook dat niet alles altijd meteen mogelijk is. Dat dingen tijd nodig hebben en processen in kleine stapjes verlopen. De voornaamste reden dat iets nu vaak niet kan is omdat het budget doorgaans bepalend is. Kijk naar het Tiny House dat wij aan het bouwen zijn met onze werkgroep, dat is alleen maar mogelijk omdat we enorm veel sponsoring krijgen.”Ja, Tiny Houses, wat heb jij daarmee?
Tiny Houses zijn een manier om anders te leven en te wonen. Om grotendeels of zelfs volledig zelfvoorzienend te kunnen wonen, een kleinere footprintachter te laten, vrijer te leven doordat je geen hoge hypotheeklasten hebt. Al die aspecten doen iets met me, ze triggerenen prikkelen me. Ik word er blij van en ze brengen me in beweging.”Hoe kom jij bij de werkgroep Project Tiny House?
“Jorgen Polman ken ik vanuit een groep die het thema ‘leven in een woongemeenschap’ onderzocht. Ik raakte betrokken vanuit mijn professie, maar ook omdat het me persoonlijk interesseert. Project Tiny House is sociaal-maatschappelijk bezig: “Hoe kunnen wij meer teruggeven aan de aarde en juist meer halen uit dat wat we gemeen hebben als mensen?”. Rond die laatste vraag draaide mijn afstudeerproject. Ik heb een multicultureel en multireligieus gebouw ontworpen: The Intercultural House, unity in diversity. Het is een openbare plek waar de 5 grootste religies in Nederland samen kunnen komen, in dialoog. ‘Onmogelijk’, zeiden mijn begeleiders, het was een intens proces, maar het ontwerp is een feit en heeft voor mij persoonlijk heel veel in beweging gezet, dus deze werkgroep helpt me ook in mijn eigen (visie) ontwikkeling. Onze samenleving is gigantisch in beweging en het onderwerp lijkt actueler geworden dan 5 jaar geleden toen ik afstudeerde. Ik kijk sociaal gezien naar gemeenschappelijke factoren, daarop kun je bouwen. Dat principe kan je ook toepassen op een woongemeenschap of een Tiny House community.”Wat zijn jouw ambities binnen ‘de club’?
“Met ons Tiny House de provincie door, op zijn minst. Vooral om mensen de vele mogelijkheden te laten zien die wonen in een Tiny House (community) biedt. Ik zie daarin alleen maar voordelen. Het kan een oplossing zijn voor 1-persoonshuishoudens of voor studenten. Zelf heb ik een paar jaar geleden mijn appartement verkocht en op dit moment blijkt het krijgen van een financiering als zelfstandige eenpitter niet zo eenvoudig te zijn. Tiny Houses bieden kansen voor mensen die vrijer willen leven of samen willen leven vanuit een sociaalecologische filosofie. Wonen en leven zonder te vervuilen; sterker nog: door ecologische meerwaarde te creëren. En, er is veel te winnen op het vlak van zorgbehoeften van en voor onze groeiende groep ouderen. Het Tiny House als aanleunwoning of om dicht bij je kinderen te wonen, gewoon in de achtertuin.”Wat is de grootste Tiny uitdaging?
“Op persoonlijk vlak: ontspullen! Iets wat ik de afgelopen 2 jaar heb gedaan omdat ik na het verkopen van mijn appartement inmiddels vier keer ben verhuisd. Sociaal: samenwerken! Dat kan alleen als de focus ligt op wat we gemeen hebben – niet waarin we van elkaar verschillen. Vanuit omgeving: locatie en beeldvorming! Overheden zijn nog niet happig op het herbestemmen of beschikbaar stellen van (losse) kavels. Uit angst voor ‘ongereguleerde kampen’ die op veel weerstand van bewoners stuitten in het verleden. Begrijpelijk, en daarom is het essentieel om onze visie en ons verhaal te gaan delen met behulp van ons kleine pilot huis op wielen.”Wat zijn je woonplannen voor de toekomst?
“Geen idee! Ik weet nog niet of ik zelf in een Tiny House zou willen wonen. Vanuit mijn studie heb ik onderzoek gedaan naar sociaalecologische wijkprojecten: hoe kun je met een buurt energie gaan opwekken en meer delen, op alle vlakken? Het gaat verder dan de gezamenlijke moestuin. Ik ben in Peru geweest, de mensen die daar in kleine communities zelfvoorzienend samen leven, in eenheid met de natuur, waren super gelukkig.”Wat is je grootste droom?
“Mijn Intercultural House realiseren.”Heb je nog advies voor grote en kleine dromers?
“Leg de lat hoog, dan blijft er onder de streep – na aftrek van de realiteit – tenminste genoeg over. Al kun je maar 1% van je dromen realiseren, realiseer je dat je bijdraagt.”Interview door Nicole Pol, 31 mei 2018
© LaPol Sprookjesvrouw.
Portret in zwart wit, 10 juli 2018
© Aron Nijs Fotografie.
© LaPol Sprookjesvrouw.
Portret in zwart wit, 10 juli 2018
© Aron Nijs Fotografie.




